Μάθετε από άλλους – Κύπρος

Ονομάζομαι Ανδριανή, είμαι 34 ετών, και έχω ένα παιδί, που το λένε Οδυσσέα. Είμαι Κύπρια και ο σύντροφός μου είναι από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από την Κρήτη.

Σπούδασα χημικός στο πανεπιστήμιο της Πάτρας. Τα τελευταία τρία χρόνια ζούμε στην Κύπρο και τα προηγούμενα πέντε χρόνια ζούσαμε στην Κρήτη, όπου γέννησα το παιδί μας. Στην Κρήτη δούλευα σε περιστασιακές δουλειές και επειδή δεν είχα προηγούμενη εμπειρία στον τομέα των σπουδών μου, δεν μπορούσα να βρω καμία δουλειά σχετική με το αντικείμενό των σπουδών μου. Λίγο πριν μείνω έγκυος, δούλευα σε ένα φαρμακείο για έξι μήνες με επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Λόγω του υψηλού ανταγωνισμού στο χώρο εργασίας, τελικά απολύθηκα επειδή δεν δούλευα 10 με 12 ώρες την ημέρα όπως έπρεπε να κάνουν όλοι. Εκείνο το διάστημα παρακολουθούσα κάποια διαδικτυακά μαθήματα για να εμπλουτίσω το βιογραφικό μου, οπότε ζήτησα από τον εργοδότη μου να φεύγω από το φαρμακείο εφόσον συμπληρώνω την οκτάωρη βάρδια μου. Αυτό τους αναστάτωσε και, κατά συνέπεια, ένας συνάδελφός μου έπεισε τον εργοδότη μου ότι δεν ήμουν αρκετά πολύτιμη για την επιχείρηση και με απέλυσαν τον Ιούλιο. Έμεινα έγκυος τον Αύγουστο. Τότε ήταν ακόμα πιο δύσκολο να βρω δουλειά. Ο σύντροφός μου μας στήριξε οικονομικά και συνέβαλα λίγο φτιάχνοντας και πουλώντας καλλυντικά από το σπίτι.

Όταν γέννησα, ο σύντροφός μου συνέχισε να εργάζεται, αλλά πλέον ήταν δύσκολο να στηρίξει και τους τρεις μας. Επισκέφτηκα τους γονείς μου στην Κύπρο και έμαθα για μια δουλειά εδώ στην Κύπρο που σχετίζεται με τις σπουδές μου. Πήγα για συνέντευξη χωρίς να το σκεφτώ πολύ, και είχα θετική απάντηση από τον εργοδότη. Δεν θέλαμε να αφήσουμε τη ζωή μας στην Κρήτη παρά τις επαγγελματικές δυσκολίες. Αλλά νιώσαμε πολύ πιεσμένοι εκείνη την περίοδο. Ήμουν πλέον 30 ετών χωρίς εργασιακή εμπειρία και ένιωθα ανασφάλεια καθώς δεν είχα ευκαιρίες απασχόλησης. Ο σύντροφός μου εργαζόταν επίσης σε μια δουλειά που δεν είχε σχέση με τις σπουδές του. Αποφασίσαμε λοιπόν να δοκιμάσουμε να μετακομίσουμε στην Κύπρο, αν και δεν ήταν εύκολο να φύγουμε. Τελικά μετακομίσαμε από τότε που βρήκα αυτή τη δουλειά. Στη συνέντευξη ο εργοδότης μου είχε περιγράψει γενικά ποιες θα είναι οι ευθύνες μου και ο μισθός που θα έπαιρνα. Όταν ξεκίνησα τη δουλειά, βρέθηκα να ασχολούμαι με διαφορετικά καθήκοντα από αυτά που συμφωνήσαμε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Επίσης, στο τέλος του μήνα κατάλαβα ότι ο μισθός ήταν πολύ μικρότερος από αυτόν που είχαμε συμφωνήσει. Εκείνη τη στιγμή, σοκαρίστηκα γιατί συνειδητοποίησα ότι είχαμε μετακομίσει σε άλλη χώρα για να βρούμε μια δουλειά που δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μου. Ούτε εργασιακά, ούτε οικονομικά. Επιπλέον, αντιμετώπιζα μια καθημερινή κατάσταση έντονης πίεσης και λεκτικής κακοποίησης. Έκανα υπομονή γιατί ένιωθα ότι, αφενός, έφταιγα που μετακομίσαμε στην Κύπρο και, αφετέρου, ήθελα να μάθω πώς να επιβιώσω σε ένα εργασιακό περιβάλλον αφού δεν είχα ποτέ μόνιμη δουλειά. πριν. Παράλληλα, ως μητέρα, έπρεπε να βρω ισορροπία και ενέργεια για να συνδυάσω την απασχόληση και τη μητρότητα. Μετά από πέντε μήνες εργασίας σε αυτή τη θέση, πήγα στη δουλειά μου ένα πρωί και άκουσα τον εργοδότη μου να φωνάζει. Ένας συνάδελφός μου είπε να μην δίνω σημασία. Το προηγούμενο κορίτσι έκλαιγε. Χωρίς να το σκεφτώ, αποφάσισα να παραιτηθώ. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα ανεχόμουν άλλη μια τέτοια μέρα στη ζωή μου. Το οφείλω στον εαυτό μου και στο παιδί μου. Του το χρωστάω.

Αργότερα, άρχισα να ψάχνω για μια νέα θέση στην Κύπρο. Χρησιμοποίησα όλα τα δίκτυά μου. Ενημέρωσα όλους τους ανθρώπους που ήξερα ότι έψαχνα για δουλειά. Φίλους και συγγενείς. Ποτέ δεν ήμουν τόσο επίμονη στο να βρω δουλειά. Τηλεφωνούσα και ζητούσα δουλειά από εταιρείες πριν καν ανοίξουν θέσεις. Δεν έδειξα ποτέ τόση επιμονή στο να βρω δουλειά τα προηγούμενα χρόνια. Μετά από λίγο, κατάφερα να κλείσω μια συνέντευξη για δουλειά σε μια φαρμακευτική εταιρεία. Έπειτα από λίγες μέρες, επικοινώνησαν μαζί μου για να μου προσφέρουν μια θέση εργασίας.

Εργάζομαι πλέον σε αυτή τη φαρμακευτική εταιρεία εδώ και σχεδόν τρία χρόνια και νιώθω ότι έχω καταφέρει να είμαι πολύτιμο μέλος μιας ομάδας και να με σέβονται. Δεν θεωρώ την προηγούμενη εργασιακή μου εμπειρία ως τραυματική, αλλά ως μάθημα για να κάνω πιο συνειδητές επιλογές στη ζωή μου και να μπορώ να μάθω στο παιδί μου να κάνει το ίδιο στο μέλλον. Ένιωθα ανασφάλεια για τις ικανότητές μου και ίσως αυτός ήταν ένας λόγος που δεν μπορούσα να βρω δουλειά. Αλλά μετά την τελευταία μου εμπειρία μου σε αυτή τη δουλειά, πλέον νιώθω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω όλες τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν. Μέτρησα τις προσωπικές μου δυνάμεις. Το παιδί μου και ο σύντροφός μου μου έδωσαν την δύναμη να έχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου και το περιβάλλον μου. Νιώθω ακόμα ότι φοβάμαι να κάνω νέα βήματα, αλλά τουλάχιστον είδα ότι μπορούσα να τα κάνω. Πλέον πιστεύω ότι θα είναι πιο εύκολο για μένα στο μέλλον να πάρω μια τέτοια απόφαση.