Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΜΟΥ
  • Χώρα καταγωγής της αφηγήτριας: Ισλανδία
  • Ηλικία αφηγήτριας: 46 ετών
  • Οικογενειακή κατάσταση αφηγήτριας: Παντρεμένη με 2 παιδιά και 2 θετά παιδιά
  • Μορφωτικό επίπεδο αφηγήτριας: Παραϊατρικό


Το όνομα μου είναι Gunnþórunn Heidenreich και ζω με αναπηρία. Παράλληλα, μεγαλώνω και υποστηρίζω δύο παιδιά με ΔΕΠΥ (ADHD & ADD). Επίσης, διαγνώστηκα με ΔΕΠΥ ως ενήλικας το 2009. Εργάζομαι ως διασώστρια σε έναν οίκο ευγηρίας. Αποσύρθηκα από την αγορά εργασίας λόγω πόνου στην πλάτη λόγω μυοσκελετικών προβλημάτων την άνοιξη του 2006, τότε 30 ετών, ενώ περίμενα μια επέμβαση που έγινε τον Οκτώβριο του 2007.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

• Μη διαγνωσμένη και χωρίς θεραπευτική αγωγή για ΔΕΠΥ, κάτι που δημιούργησε δυσκολίες στην εκπαίδευση και την προσωπική ζωή.
• Δυσκολίες στο σπίτι, με τις δουλειές του σπιτιού, και τα δύο παιδιά.
• Αίσθημα ανικανότητας όταν αναγνωρίζεται η αναπηρία σε ηλικία 31 ετών μετά την επέμβαση.
• Αύξηση βάρους από τις διάφορες θεραπείες, τη φαρμακευτική αγωγή, και την αποκατάσταση σχετικά με το μυοσκελετικό πρόβλημα, που περιορίζει τη σωματική δραστηριότητα και την ικανότητα για ασκήσεις.

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΟΥ

Μετά την επέμβαση μου το 2007 πήγα σε ένα παραδοσιακό κέντρο αποκατάστασης για μερικές εβδομάδες, και τότε μου έδωσαν εξιτήριο χωρίς κάποιο σχέδιο παρακολούθησης, καθώς και μια πλήρη (75%) αξιολόγηση της αναπηρίας που ουσιαστικά σήμαινε ότι δεν χρειαζόταν να εργαστώ, αλλά θα μπορούσα να λάβω πλήρη πληρωμή αναπηρίας. Τότε ήμουν μόνο 31 ετών. Ενώ περίμενα την επέμβαση, έπαιρνα πληρωμές προσωρινής αναπηρίας και αποκατάστασης.

Αντιμετώπισα μαθησιακές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης και κατάρτισης μου στον τομέα της υγείας, οι οποίες θεωρούσα ότι οφείλονταν στη μη διαγνωσμένη ΔΕΠΥ. Διαγνώστηκα με ΔΕΠΥ το 2009, γεγονός που μου επέτρεψε να επιστρέψω στο σχολείο και να αποφοιτήσω στη διαχείριση γραφείου το 2013. Πίστευα ότι η δουλειά των ονείρων μου στον τομέα της υγείας θα ήταν πολύ απαιτητική σε σωματικό επίπεδο.

Ωστόσο, πάντα προβληματιζόμουν για το πώς μπορώ να βελτιώσω την υγεία μου, και το 2013 έκανα εγγραφή σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης του τρόπου ζωής, παράλληλα με την εργασία μερικής απασχόλησης (30%) στον τομέα των υπηρεσιών. Όλα τα χρόνια που υπέφερα και ανάρρωνα από τον πόνο στην πλάτη, αντιμετώπισα ψυχικές προκλήσεις απελπισίας και κατάθλιψης, και έβαλα αρκετό βάρος. Σαν αποτέλεσμα της εκπαίδευσης στον τρόπο ζωής, έκανα μια χειρουργική επέμβαση αρτηριακής παράκαμψης που με βοήθησε να χάσω 40 κιλά και να βελτιώσω τον τρόπο ζωής μου, αυξάνοντας τη σωματική ικανότητα και δραστηριότητα, μειώνοντας τη φαρμακευτική αγωγή, και ξεπερνώντας τις ψυχικές προκλήσεις. Τώρα, παίρνω μόνο ορμόνες και φάρμακα για τη ΔΕΠΥ και πολλές βιταμίνες.

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής και η βελτιωμένη φυσική μου κατάσταση με ενθάρρυναν να συνεχίσω με την εκπαίδευση στον τομέα της υγείας, καθώς και με την εμπειρία εργασίας στην κατ’ οίκον φροντίδα από το 2017, πιστεύοντας ότι αυτό το είδος απασχόλησης μου ταίριαζε, όχι η απασχόληση σε ένα γραφείο. Επέστρεψα στη σχολή το 2018 για να ολοκληρώσω την παραϊατρική μου εκπαίδευση και αποφοίτησα το 2021. Παράλληλα, εργαζόμουν σχεδόν σε πλήρη απασχόληση (70%) στο νοσηλευτικό ίδρυμα όπου τώρα κατέχω μια πλήρη θέση.

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ

Πιστεύω πώς πρέπει να έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι δεν έχουμε πάντα τη δύναμη να πιέσουμε καταστάσεις, και ότι όλες οι μικρές νίκες είναι σημαντικές. Η διάγνωση ΔΕΠΥ και η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή με βοήθησαν να αναπτύξω ανθεκτικότητα και υπομονή, βελτιώνοντας την υγεία μου μακροπρόθεσμα. Η προσωπική μου δύναμη είναι ότι «ποτέ δεν τα παρατάω», είμαι πεισματάρα και ανθεκτική.

Καμία στιγμή κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας δεν όρισα έναν συγκεκριμένο στόχο, αλλά αναγνώρισα και απόλαυσα κάθε νίκη, όπως το να μπορώ να κουρεύω το γκαζόν, να κάνω πεζοπορία στο βουνό, και πιο πρόσφατα να παίζω γκολφ με τον σύζυγό μου.

Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι ένα διαφορετικό άτομο από το πώς ήμουν στο παρελθόν, ενώ μερικά άτομα του κύκλου μου ανησυχούν ότι κάνω πάρα πολλά πράγματα. Ξέρω καλά τα όρια μου και ξέρω ότι μπορώ να συνεχίσω να αναπτύσσομαι και να αναλαμβάνω πιο απαιτητικά καθήκοντα καθημερινά.