Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΜΟΥ

Είμαι μια νεαρή γυναίκα 29 ετών και έχω δύο παιδιά (δύο αγόρια) ηλικίας 4 και 8 ετών. Όταν ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος με το πρώτο μου παιδί, σπούδαζα Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης. Αυτό το νέο δεν ήταν καλοδεχούμενο στην οικογένεια μου επειδή ήμουν αρκετά νέα και είχα μπροστά μου μια υποσχόμενη ακαδημαϊκή καριέρα. Συνέχισα να σπουδάζω για ακόμα λίγο καιρό, αλλά όταν το σώμα μου δεν το επέτρεπε πια, έπρεπε να αφήσω τις σπουδές μου και να επιστρέψω στη Γρανάδα για να βιώσω την εγκυμοσύνη μου στο σπίτι των γονιών μου. Προέρχομαι από μια ταπεινή οικογένεια, με γονείς που εργάζονται σκληρά και που πάντα αγωνίζονταν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

• Μεγάλωμα παιδιών κατά τη διάρκεια της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης
• Διαφωνίες με την οικογένεια
• Ισορροπία μεταξύ της φροντίδας των παιδιών και των ωρών εργασίας
• Διακρίσεις λόγω της έλλειψης ικανοτήτων

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΟΥ

Δεν μπορούσα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο παράλληλα με το μεγάλωμα των παιδιών μου. Προσπάθησα να ολοκληρώσω το πτυχίο μου, αλλά χρειαζόμουν αρκετό χρόνο και χρήματα. Επέλεξα μια επαγγελματική κατάρτιση στο εργαστήριο και κατάφερα να την ολοκληρώσω. Πραγματοποίησα την πρακτική μου άσκηση σε ένα εργαστήριο στη Γρανάδα, χάρη στο γεγονός ότι η οικογένειά μου ήταν σε θέση να φροντίζει τα παιδιά ενώ εγώ εκπαιδευόμουν δια ζώσης. Ο καθηγητής μου στο εργαστήριο ήταν πολύ ικανοποιημένος με την προδιάθεση και την εργασία μου, αλλά δεν μπορούσαν να με προσλάβουν επειδή δεν είχαν κενή θέση εργασίας εκείνη την περίοδο.

Επομένως, άρχισα να ψάχνω για απασχόληση σε άλλα εργαστήρια στη Γρανάδα. Είμαι μονογονεϊκή μητέρα και πρέπει να φροντίζω τα παιδιά μου, άρα έψαχνα για εργασία μερικής απασχόλησης για να μπορώ να συντηρήσω τα παιδιά μου και να καλύπτω τα έξοδα μας.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλές εργασιακές ευκαιρίες στη Γρανάδα. Όλα τα εργαστήρια όπου υπέβαλα το βιογραφικό μου σημείωμα είτε με ενημέρωσαν ότι δεν χρειάζονταν κάποιο άτομο εκείνη την περίοδο ή δεν μου απάντησαν καθόλου. Είναι επίσης αρκετά μεγάλη πρόκληση να ψάχνει ένα άτομο για απασχόληση με ένα προφίλ όπως το δικό μου επειδή οι εταιρείες συνήθως δεν δείχνουν ενδιαφέρον, οπότε βίωσα από πρώτο χέρι τη διάκριση στην αγορά εργασίας. Παρόλα αυτά, πάντα αποδεχόμουν οποιαδήποτε εργασιακή ευκαιρία ερχόταν στο δρόμο μου (χωρίς εγγραφή στο μητρώο κοινωνικής ασφάλισης, μια πολύ συνηθισμένη πρακτική στην πόλη μου) προκειμένου να κερδίσω κάποια χρήματα για να συντηρήσω την οικογένειά μου.

Μια μέρα, μιλώντας με έναν φίλο που γνώρισα κατά τη διάρκεια της πρακτικής μου άσκησης στο εργαστήριο, μου είπε ότι εκεί που δούλευε, χρειάζονταν ένα άτομο να εργάζεται για λίγες ώρες τα Σαββατοκύριακα. Πήγα για συνέντευξη και με προσέλαβαν. Ήταν πολύ λίγες ώρες, αλλά ήταν καλύτερα από το τίποτα. Δούλεψα σκληρά και στόχος μου ήταν να εργάζομαι άριστα, ώστε να μπορέσω να επεκτείνω τη θέση μου στην εταιρεία, καθώς είχα σπουδάσει για τον λόγο αυτό.

Μετά από δύο μήνες δουλειάς σε εκείνη την εταιρεία, το αφεντικό μου μου είπε ότι του άρεσε πολύ η δουλειά που έκανα και μου πρόσφερε σύμβαση μερικής απασχόλησης, από Δευτέρα έως Παρασκευή, τα πρωινά.

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ

Τώρα, έχω μια μόνιμη θέση εργασίας μερικής απασχόλησης. Έτσι, μπορώ να περνάω χρόνο με τα παιδιά μου και να κερδίζω χρήματα για να τους δώσω τη ζωή που τους αξίζει.

Όλη αυτή η εμπειρία μου δίδαξε ότι πρέπει να παλεύουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας. Τίποτα δεν είναι εύκολο, όμως δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε. Συχνά είναι καλύτερα να ξεκινάς από τα χαμηλά και με προσπάθεια και επιμονή να ανεβαίνεις προς τα πάνω για να πετύχεις τους στόχους σου. Αυτή η διαδικασία μου στοίχισε πολύ, επειδή έπρεπε να αφήνω τα παιδιά μου με τους γονείς μου για να πηγαίνω στη δουλειά, αλλά έκανα ότι μπορούσα για να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον οι τρεις μας μαζί. Η υποστήριξη της οικογένειάς μου με βοήθησε εν μέρει να βρω αυτή τη δουλειά, αλλά χρειάστηκε επίσης να κάνω πολλές θυσίες και να βρω τη δύναμη να αντέξω έναν αγχωτικό ρυθμό ζωής.