Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΜΟΥ
Είμαι μια γυναίκα 27 ετών από την Ισπανία και έχω μια κόρη 9 ετών.
Είμαι γυναίκα Ρομά και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παντρεύτηκα πολύ νέα, πριν καν κλείσω τα 17 μου χρόνια. Γέννησα την κόρη μου όταν ήμουν 18 ετών. Κατά τη διάρκεια των ετών που ήμουν παντρεμένη με τον πατέρα της κόρης μου, σταμάτησα να σπουδάζω και δεν είχα δουλειά. Σύμφωνα με τον τότε σύζυγό μου, το καθήκον μου ως σύζυγος ήταν να φροντίζω το σπίτι και να φροντίζω την οικογένειά μου.
Πριν παντρευτώ, είχα καλούς βαθμούς στο σχολείο και μου άρεσε να διαβάζω για να μορφώνομαι, αλλά στο σπίτι με κοροϊδεύαν επειδή ζητούσα βιβλία για να διαβάζω.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
• Κόρη μικρή σε ηλικία
• Έλλειψη εκπαίδευσης και επαγγελματικών εμπειριών
• Έλλειψη πόρων και υποστήριξης
ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΟΥ
Όταν ήμουν 23 ετών, μετά από 7 χρόνια γάμου, αποφάσισα ότι πρέπει να πάρω διαζύγιο, επειδή δεν μπορούσα άλλο να διαχειριστώ τη ζήλια του συζύγου μου και τον τρόπο με τον οποίο μου συμπεριφερόταν. Όταν χώρισα, όλη η οικογένεια μου στράφηκε εναντίον μου και με απειλούσαν. Για να ζήσω μια ασφαλή, ήρεμη ζωή, μετακόμισα σε μια άλλη πόλη, όπου μια φίλη προσφέρθηκε να με βοηθήσει.
Σε εκείνη την πόλη, κατάφερα να προχωρήσω με τη ζωή μου αφού εργαζόμουν ως καθαρίστρια (χωρίς εγγραφή στην κοινωνική ασφάλιση, όπως αναμενόταν) σε διάφορα σπίτια, όπου αντιμετώπισα διακρίσεις λόγω της εθνικότητας μου. Εργαζόμουν τα πρωινά, όταν η κόρη μου ήταν στο σχολείο, και την βοηθούσα όσο περισσότερο μπορούσα με τα μαθήματα της τα απογεύματα.
Μετά από έναν χρόνο, έφτασα στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να κάνω ορισμένες αλλαγές εάν ήθελα να έχω την οικονομική δυνατότητα να ζω με την κόρη μου σε έναν χώρο μεγαλύτερο από ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου. Ο στόχος μου ήταν να έχω μια δουλειά πλήρους απασχόλησης όπου θα είχα κοινωνική ασφάλιση και έναν μισθό που θα επέτρεπε στην κόρη μου να έχει μια καλύτερη ζωή.
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ
Όταν πήγα να εγγραφώ ως άτομο που αναζητά απασχόληση, ο σύμβουλος σταδιοδρομίας που εργαζόταν εκεί μου μίλησε για ένα ίδρυμα που δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τους Ισπανούς Ρομά. Στο ίδρυμα, μου έδωσαν συμβουλές σχετικά με το είδος των οικονομικών ενισχύσεων που είχα δικαίωμα να λάβω ως υπεύθυνη μονογονεϊκής οικογένειας και ποια βήματα έπρεπε να ακολουθήσω για να αλλάξω επάγγελμα.
Χάρη στη βοήθειά τους, αποφάσισα να εφαρμόσω τις γνώσεις μου για τη μαγειρική στην πράξη (γνώσεις που έμαθα από τη μητέρα μου καθώς μεγάλωνα) και απέκτησα το πιστοποιητικό χειρίστριας τροφίμων. Από τότε, άρχισα να εργάζομαι ως βοηθός κουζίνας σε ένα σχολικό κυλικείο, όπου εργάζομαι μέχρι σήμερα.
Για να μπορώ να ισορροπώ την επαγγελματική και την οικογενειακή μου ζωή, η κόρη μου πηγαίνει στο «aula matinal» (φροντίδα πριν από το σχολείο) από τις 7:30 έως τις 9:00 το πρωί, και στη συνέχεια, στην τάξη της η ώρα 9:00. Μετά το τέλος των μαθημάτων, τρώει στο κυλικείο του σχολείου από τις 14:00 έως τις 16:00, την ώρα δηλαδή που ξεκινούν οι εξωσχολικές δραστηριότητες. Από Δευτέρα έως Πέμπτη, τελειώνουν στις 18:00, αλλά η υπηρεσία δεν περιλαμβάνει τις Παρασκευές. Εκεί κάνουν διάφορες δραστηριότητες με παιδιά από το σχολείο και την βοηθούν με τα μαθήματά της.
Η οικονομική μου ανεξαρτησία έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής μας.